Ogród w stylu formalnym (nazywany niekiedy ogrodem francuskim) to wariant dla wielbicieli porządku, ładu, elegancji i symetrii.

Styl formalny można scharakteryzować jako dążenie do poskromienia natury, ujęcie jej w ściśle zaplanowany przez człowieka kształt i formę.

Wyznacznikiem jest symetria, rytm oraz wyraźnie podkreślone granice. Dominują kąty proste oraz wyraźne osie (przeważnie wyznaczają je ścieżki), prowadzące do głównego punktu ogrodu (może to być fontanna, zegar słoneczny, rzeźba lub poidełko dla ptaków).

Rabaty kwiatowe, o regularnych, geometrycznych kształtach, są wyraźnie oddzielone od trawników, a te z kolei ograniczone przystrzyżonymi, niskimi żywopłotami.

Charakterystyczne jest również symetryczne rozmieszczenie elementów dekoracyjnych po obu stronach osi np. dwie donice po obu stronach ścieżki lub u wejścia do domu.

Ogród formalny stanowi system połączonych ze sobą, wydzielonych wnętrz o czytelnym układzie kompozycyjnym.

Częstym elementem w ogrodach formalnych są zbiorniki wodne, o wyraźnie zaznaczonych granicach, na przykład kamiennym obrzeżem. Na ogół mają one formę wydłużonego prostokąta biegnącego wzdłuż osi kompozycyjnej, lub okrągłe, często podkreślone fontanną.

Szkielet kompozycji w ogrodzie formalnym powinny stanowić rośliny zimozielone, dobrze znoszące cięcie. Rabaty, otoczone przez niskie strzyżone obwódki wypełniają najczęściej rośliny okrywowe, tworzące barwne wzory geometryczne.

Ogród formalny to wariant pracochłonny – obwódki i szpalery muszą być często przycinane a krawędzie trawników oraz żywopłotów powinny zawsze być równe.

Decydując się na taki typ ogrodu zastanówmy się też, czy pasuje on do architektury naszego domu.

Pojęcie stylu angielskiego jest bardzo niejednoznaczne, a sam styl charakteryzuje się dużą różnorodnością i bogactwem form. Pozorna „dzikość” angielskich ogrodów wymaga stałych i regularnych zabiegów pielęgnacyjnych. Ogrody angielskie cechuje asymetria, swobodny, nieregularny układ elementów, stylizacja na krajobraz naturalny. Uderzająca jest bujność roślinności i jej pozornie swobodna ekspansja – wpełza ona na ścieżki, wije się po drzewach i murach.

Nieodłącznym atrybutem ogrodu angielskiego są rozłożyste drzewa, często oplecione pnączami. Kolorowo kwitnące krzewy oraz barwne plamy rabat kwiatowych tworzą piętrowe kompozycje, kontrastujące z wypielęgnowanymi płaszczyznami perfekcyjnie przystrzyżonych trawników.

W tym botanicznym chaosie znajdziemy również elementy „okiełznane”, jak strzyżone obwódki i żywopłoty, kule bukszpanowe czy topiary – nawet w postaci zwierzęcych figur, wyciętych w cisach.

Bardzo często powtarzającym się motywem w ogrodach angielskich są ogrody warzywne i ziołowe, zamknięte w regularnych ramach strzyżonych bukszpanów.

Materiały wykorzystywane w ogrodzie angielskim to przede wszystkim drewno, żwir, cegła i kamień – czyli wyłącznie to, co naturalne, a najlepiej dostępne w okolicy, uzupełnione o żeliwne akcenty (kute furty i bramy, rzeźby, kratki) .

Przeważają tu kręte ścieżki o swobodnym przebiegu – ze żwiru, cegły lub kamienia naturalnego, często poprzerastane niskimi roślinami. Charakterystyczne będą niewysokie kamienne murki, porośnięte roślinnością.

W ogrodach angielskich często pojawiają się rozmaite elementy wodne, zarówno w postaci fontann, ujęć wody, czy przyściennych źródełek, jak i strumyków, kaskad i stawów.

Uzupełnieniem takiego ogrodu będą kamienne rzeźby, poidełka dla ptaków, a także nieodzowne donice z bujnymi kompozycjami roślinnym.

Typowy ogród angielski wymaga dużych nakładów pracy, zwłaszcza jeśli zdecydujemy się na duże powierzchnie rabat bylinowych.

Wymagają one licznych zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak podwiązywanie pędów czy usuwanie przekwitłych kwiatostanów.

Wiele z nich wymaga dzielenia co kilka lat, nie są też tak długowieczne jak krzewy.

Również trawnik wymaga regularnej i starannej pielęgnacji.

Decydując się na taki ogród należy pamiętać, że ma on charakter naturalny i musi zachować ścisły związek z otaczającym krajobrazem. Będzie więc idealny w terenach podmiejskich, wiejskich lub w scenerii małego miasteczka.

Kompozycja ogrodu rustykalnego charakteryzuje się swobodą, bogactwem gatunków kwiatów, krzewów i drzew, a także wrażeniem lekkiego nieładu. Jako elementy dekoracyjne wybierzmy sprzęty domowego użytku, takie jak drewniane lub ocynkowane wiadra, gliniane donice, pokryte patyną garnki, czy wiklinowe koszyki. Uroku dodadzą też drewniane altanki, pergole czy wygięty pień drzewa, pełniący funkcję rzeźby. Do tego stylu ogrodu pasować też będą figurki z drewna. Ważne jednak, aby te elementy nie zdominowały kompozycji naszego ogrodu.

Części ogrodu łączą funkcje użytkowe z ozdobnymi i wypoczynkowymi. Przestrzenie te przenikają się szczególnie w niewielkich ogródkach. W ogrodzie rustykalnym zioła i warzywa zgodnie dzielą rabatę z kwitnącymi bylinami, zaś te z kolei tworzą barwne plamy wokół drzew owocowych. Na większych działkach możemy wyodrębnić sad i ogródek warzywny – jednak i tu warto wprowadzić rośliny ozdobne. Dobierając rośliny do ogrodu w stylu wiejskim, pamiętać należy o wybieraniu gatunków rodzimych.

Trawnik w wiejskim ogrodzie nie musi być idealny, nie wymaga też nadmiernej pielęgnacji. Często spotkamy na nim drobne kwiatki, warto więc do mieszanki traw dosypać nasiona stokrotki czy kończyny.

Równie dobrze możemy w ogóle zrezygnować trawnika na rzecz łąki kwietnej, która nie wymaga tak częstego koszenia.

Pielęgnacja ogrodu rustykalnego jest dość pracochłonna, ze względu na istotną rolę bylin oraz roślin jednorocznych i dwuletnich.

Rabaty wymagają częstego i starannego odchwaszczania, corocznego siania i sadzenia nowych roślin, rozdzielania zrośniętych bylin, podwiązywania wybujałych pędów, usuwania przekwitłych kwiatostanów. Dodatkowej pracy przysporzymy sobie decydując się na założenie ogrodu warzywnego i sadu, jednak nakład naszej pracy zwróci się w postaci świeżych warzyw i owoców.

Ogród śródziemnomorski to doskonałe miejsce na relaks w otoczeniu pachnących ziół i kwitnących pnączy. Wypoczynkowi sprzyja charakterystyczna dla tego typu ogrodów mała architektura: zacienione tarasy, przewiewne altany z rozrzuconymi poduchami i hamakami.

Tego rodzaju ogród wymaga miejsc nasłonecznionych. Pięknie komponuje się z terenami otwartymi, w sąsiedztwie pól, łąk, jednak można go z powodzeniem urządzić również na niewielkiej powierzchni, a nawet w małym, miejskim ogródku przydomowym, oddzielając się od otoczenia kamiennym murem , parawanem bądź ścianą pnączy.

Ogród śródziemnomorski to połączenie barwy i przestrzeni. Dominować w nim powinny kolory pastelowe, naturalne i ciepłe. Podstawowymi barwami będą: pomarańczowa, żółta, biała i błękitna, jednak warto przełamać je jaskrawymi dodatkami i kwietnymi plamami w odcieniach czerwieni, fioletu i różu.

Jasna płaszczyzna kamiennych nawierzchni powinna kontrastować z intensywną zielenią roślin i barwami kwiatów. Nawierzchnie mają kojarzyć się z wyschniętą ziemią, charakterystyczną dla basenu Morza Śródziemnego, stosujmy więc piaskowiec, jasne kamienie, wapień lub terakotę stylizowaną na motywy antyczne, a także jasny żwir. Ważnym dodatkiem są rozmaite wazy, donice, skrzynki na zioła i kwiaty – najlepiej gliniane, terakotowe, ceramiczne lub z drewna. Gliniane donice warto ustawić na schodach, tarasach lub zatopić w zieleni, tak, aby stwarzały wrażenie lekkiego nieładu.

Uzupełnieniem gliny i kamienia będą barwne tkaniny wykorzystane jako płachty zacieniające, parasole czy wygodne poduchy.

Istotnym elementem ogrodów śródziemnomorskich są drzewa i krzewy zimozielone.

W ogrodzie śródziemnomorskim nie może też zabraknąć pnączy, i kwitnących krzewów. Charakterystyczne są zwłaszcza róże i hortensje, doskonale komponuje się też oliwnik (odpowiednio poprowadzony pokrojem i kolorem liści przypominać będzie drzewko oliwne). W cieplejszych rejonach Polski możemy pozwolić sobie na zasadzenie hibiskusa czy budlei. Dobrze wkomponują się też zimozielony bukszpan i perowskia (ta ostatnia, podobnie jak szałwia lekarska, z powodzeniem zastąpi kapryśną u nas lawendę). Pnącza to przede wszystkim winorośl. Możemy poprowadzić ją po drewnianych pergolach bądź puścić po kamiennym murze, okalającym nasz ogród. Pięknie zakwitnie też wiciokrzew, wisteria, powojnik, milin czy pnące róże, które oplatając powierzchnie wertykalne stworzą wspaniałe barwne ściany.

Bardzo ważnym elementem ogrodu śródziemnomorskiego są wonne zioła. Posadzone w skrzyniach i donicach lawenda, szałwia, majeranek, bazylia, tymianek, oregano i rozmaryn nadadzą naszemu ogrodowi niepowtarzalny wygląd i aromat.

Pielęgnacja ogrodu śródziemnomorskiego jest dość łatwa i nie wymaga dużego nakładu pracy ani wysiłku. Musimy pamiętać o systematycznym nawadnianiu i odżywianiu roślin, a także o tym, aby przed nadejściem mrozów okryć lub przenieść do pomieszczeń co wrażliwsze gatunki.

Prawdziwe ogrody azjatyckie wymagają ogromnej wiedzy przede wszystkim znajomości kultury, sztuki i filozofii dalekiego wschodu.

W ogrodach chińskich i japońskich podstawowymi elementami są rzeźby terenu i architektura, które oznaczają trwałość. Rośliny natomiast, ze względu na swoją zmienność i brak trwałości, odgrywają drugorzędną rolę.

Najważniejsze są skały, głazy. Symbolizują one moc, siłę i niedostępność, uznawane są w Feng shui za element męski - yang. Pięknie wyglądają obrośnięte mchem, którego w ogrodzie azjatyckim nie powinno zabraknąć. Drugim najważniejszym elementem w naszym orientalnym ogrodzie jest woda. Symbolizuje ona pierwiastek żeński - yin, jest źródłem życia i równoważy twardość skał. Woda może występować w postaci małego strumyka, stawu lub niewielkiej kaskady

W ogrodzie orientu bardzo ważną rolę odgrywa mała elementy architektura: altany, pawilony czy poidełka dla ptaków, kamienne latarnie na świece a w końcu symboliczne kamienne wieże nawiązujące do buddyjskich świątyń.

Charakterystycznym dla orientu elementem są także drewniane lub kamienne mostki, wystylizowane kładki łączące poszczególne części ogrodu.

Najczęściej używane rośliny to:

Krzewy i drzewa iglaste: jałowce, sosny

Krzewy i drzewa liściaste: azalie, bukszpany, buki, derenie, graby, klony palmowe, judaszowce, tawuły japońskie, pierisy, magnolie, miłorzęby dwuklapowe, wierzby, trzmieliny i wiśnie

Byliny: funkie, języczki, karmnik ościsty, kopytnik pospolity, kosaćce, kostrzewy,liliowce, miskanty, paprocie, tawułki, piwonie, turzyce, zawilce, rozwar.

Ogrody nowoczesne cechuje przejrzysty układ i minimalizm. Dominują zdecydowane barwy i proste, geometryczne kształty. Dużo tu szkła, metalu, lecz nie brakuje też drewna zwłaszcza egzotycznego.

Do takiego ogrodu pasuje basen, kort czy jacuzzi. Barwy są świeże i czyste, kontrasty mocne, a roślinność masywna, o mocnych liniach, np. trawy lub funkie.

Inne elementy ogrodu powinny być wprowadzane z umiarem, zgodnie z modernistyczną zasadą, że im mniej tym lepiej.

Stosuje się głównie rośliny iglaste, za względu na ułatwioną pielęgnację, ale równie często pojawiają się rośliny liściaste np. bukszpan, berberys, trawy ozdobne, małe drzewa szczepione na pniu.

Bardzo często w ogrodach nowoczesnych pojawiają się strzyżone krzewy i drzewa, przybierające mniej lub bardziej fantazyjne formy.

Zioła są zazwyczaj używane do przyprawiania potraw, w celach leczniczych, a nawet do zwalczania szkodników, lech często służą też jako rośliny ozdobne.

Zrywamy je zwykle na bieżąco, gdy są nam potrzebne do potraw. Najwięcej cennych składników jest jednak w ich liściach zanim wejdą w okres kwitnienia. Najsilniejszy aromat mają listki zbierane w godzinach przedpołudniowych.

Dobrze jest przycinać lub uszczykiwać wierzchołki ziół, bo lepiej się rozkrzewią. Dotyczy to m.in. bazylii i mięty. Majeranek zbiera się ścinając pędy po ukazaniu się pierwszych pąków kwiatowych, a potem zasusza.

Osobną grupą są zioła nasienne, a więc koper, kolendra, kminek czy anyż. Ich zbiory odbywają się wtedy, gdy nasiona dojrzeją, czyli zwykle w lipcu-sierpniu.

Większość ziół potrzebuje miejsc osłoniętych od silnych wiatrów i dużej ilości światła gdyż wtedy mają większą zawartość olejków eterycznych i są bardziej aromatyczne. A jak zaaranżować ogród ziołowy?

1. Możemy taki ogródek z ziołami potraktować jako całość. Zioła rosną wtedy w naturalistycznych zestawieniach z kwiatami kwitnącymi, drzewami i krzewami.
2. Można też zredukować go do niewielkiego ogródka otoczonego niskim żywopłotem z bukszpanu, w którym uprawia się zioła lecznicze i rośliny przyprawowe.
3. Jako ogród w stylu wiejskim - wtedy rośliny zielne wykorzystujemy jako motyw przewodni aranżacji- pozwalajac im się swobodnie rozrastać na kwaterach mieszając z warzywami, kwiatami i krzewami. Ogród ziołowy można potraktować w sposób czysto dekoracyjny, pamietajac że wiele ziół to piękne długo kwitnące rośliny, a w okresie kwitnienia przyciagną chmary kolorowych motyli i innych owadów.
4. Mały ogródek ziołowy można też zaaranżować w skrzynkach i pojemnikach na tarasie czy balkonie a nawet kuchennym parapecie :-)

Planując ogród z przeważającą ilością zastanych tam drzew takich jak choćby popularne w naszym kraju sosny lub brzozy skupmy się raczej na wydobyciu naturalnego piękna, jakie drzemie w najbliższym otoczeniu naszego domu.

W takim przypadku kształt i ogólny charakter wytyczy nam sama natura. My będziemy musieli ją jedynie trochę dopasować do własnych upodobań i wizji.

Planując ogród w otoczeniu leśnym pamiętajmy jednak, że jest to teren wymagający, w którym z większą uwagą trzeba rozplanować rozmieszczenie poszczególnych roślin. Występują przecież tu pewne ograniczenia : zmniejszone natężenie światła, spłycenie lub przesuszenie podłoża przez rozrastające się korzenie drzew. Kłopotliwe będzie zbieranie liści jesienią lub opadanie igieł sosnowych, zwłaszcza gdy zaplanujemy trawnik .

W ogrodzie leśnym dozwolone są wszystkie elementy małej architektury,pod warunkiem,że są wykonane z naturalnych materiałów. Na pewno źle w takim ogrodzie będzie wyglądał plastik lub sztywne formy betonowe.

Jednocześnie warto pamiętać też o tym, że taki, odpowiednio zaprojektowany i zadbany ogród odwdzięczy się nam swoim niepowtarzalnym klimatem.

Przez tysiąclecia woda w ogrodzie odgrywała istotny element kształtowania przestrzeni krajobrazowej. W zależności od pożądanego efektu końcowego może ona stanowić element dynamiczny, bądź wprowadzać harmonię i równowagę. Zawsze jednak element wodny będzie wiązał się z tajemniczością i powrotem do natury.

Obecnie wszystkie formy elementów wodnych są modne i niemal każdy może założyć ogródek wodny, nawet na niewielkim tarasie czy balkonie.

Przy zakładaniu ogrodów wodnych ważny jest odpowiedni dobór gatunkowy roślin. Odgrywają one istotne znaczenie w równowadze biologicznej zbiornika jak i wpływają na czystość wody. W przypadku niewielkich oczek wodnych około 2/3 powierzchni powinny zajmować rośliny, z czego 1/3 to rośliny podwodne.

Każde założenie wodne ma wielowymiarowy charakter. Niezmiernie ważne jest harmonijne scalenie środowiska wodnego z pierwotnym otoczeniem. Słaborosnące rośliny do strefy bagiennej i wodnej (tatarak, łączeń baldaszkowaty, czermień błotna) można sadzić bezpośrednio do podłoża.

Dla roślin silnie ekspansywnych (mozga trzcinowata,pałka szerokolistna, oczeret jeziorny) zalecane jest wykorzystywanie koszy sadzeniowych. Jeżeli ich nie zastosujemy w ciągu kilku lat staw zarośnie i będzie wymagał całkowitej rewitalizacji.

Rośliny w oczku wodnym zapobiegają zbyt intensywnemu mnożeniu się glonów. Zużywają substancje organiczne, które zostałyby wykorzystane przez glony. Ważne, aby pamiętać, że roślin raczej nie należy sadzić w zwykłej ziemi ogrodowej, gdyż uwalnia ona do wody duże ilości łatwo rozpuszczalnych składników mineralnych.

Aby zahamować wzrost glonów potrzebne jest podłoże, które stopniowo uwalnia substancje odżywcze. Istotne jest także ograniczenie dostępu światła do wody, gdyż sprzyja rozwojowi glonów. Dobrym rozwiązaniem, aby zacienić zbiornik jest posadzenie roślin pływających np. grzybieni.

Ogród skalny powinien być usytuowany w nasłonecznionej części ogrodui powinien tworzyć spójną całość z pozostałą roślinnością działki. Najlepiej zakładać go w sąsiedztwie z istniejącymi już krzewami iglastymi, które będą doskonałym tłem dla alpinarium. Na skalniaki nadają się najbardziej rośliny wysokogórskie , wszelkiego typu byliny, rośliny cebulowe a także drobne iglaki. Tylko one mogą przetrwać na glebach ubogich, terenie wysoko nasłonecznionym i wietrznym.

Powierzchnia ogrodu nie powinna być zbyt płaska , jak również nie może być to nienaturalnie wyglądający kopiec.

Najkorzystniej jest stworzyć lekkie wzniesienia jak i obniżenia gruntu. Duże kamienie należy układać najszerszym, płaskim bokiem i częściowo wkopać w ziemię. Pozostałe kamienie układać tak by zachować pewną nieregularność i pozostawiając miejsce dla roślin i drobniejszych kamieni.

Wolną przestrzeń między kamieniami należy zdrenować dodając do ziemi drobny zwir i piasek.

Najistotniejsza jest pracochłonna pielęgnacja, szczególnie na początku gdy rośliny nie tworzą jeszcze zwartych kobierców. Należy dokładnie wydłubywać wszelkie chwasty spośród kępek roślin.

Sporo pracy wymaga też utrzymanie równowagi między gatunkami mniej i bardziej ekspansywnymi.